این مثنوى از مثنویهاى بهشت است

این بیتها ابیات عشق و سرنوشت است

این شعر از اشعار نغز راز دلهاست

این شاهکار عشق و چاره ساز دلهاست

اینک دل شاعر ز رازى بیقرار است

آغاز فصل عاشقى از این قرار است

یاران خطابم با شما مى‏خوارگان است

این رازها دور از همه دلمردگان است  

اینک سخن از جام اسرار الستى است

بحث از عجایب خلقت بازار هستى است

صحبت سر عشق است و معشوق است و عاشق

 آن عاشق صادق که شد بر عشق لایق  

آندم که بحث عشق اول بار شد طرح

موزگار عشق میداد عشق را شرح

ندم که معشوق عرضه در بازار غم شد

عشاق در نازلترین ارقام کم شد  

آن باده گردان سراى جاودانى

مى‏گشت در عرش و نمى‏جست عاشقانى

بر هر که مى‏زد سنجش جام محک را

پیدا نمى‏کرد عاشق معشوقِ تک را  

کون و مکان را سربسر دلدار گردید

بسیار در هستى پى یک یار گردید

تا اینکه در اثناء دور کائناتش

این عشق یکجا شعله ور مى‏شد چو آتش  

از بین مخلوقات تنها یک بشر بود

وان سومین معصوم از اثنى عشر بود

کز آفرینش آفرین بگرفت از عشق

مى اولین و آخرین بگرفت از عشق

و زاده حیدر امیرالمومنین بود

نور دل زهرا و ختم‏المرسلین بود

فرزند اسماعیل بود آن عشق پیشه

از نسل ابراهیم بود آن مرد بیشه  

او کز مى قالوابلى قلبش جلى بود

خون خدا یعنى حسین‏ابن على بود

چون عشق بر او عرضه شد اقبال مى‏کرد

او بى درنگ از عشق استقبال مى‏کرد  

چون باز گفتند از برایش ماجرا را